آی تی برای همه

گیت و گیت‌هاب سیستم‌های کنترل نسخه‌ی رایج بین توسعه‌دهندگان هستند که برای پیشه با آن‌ها باید پیش درآمد با مفاهیم بنیادین این سیستم‌ها آشنا شوید.

اگر به‌عنوان کاربر اندروید کمینه یک بار سراغ رام‌ کاستوم رفته باشید، محال است نام گیت‌هاب (Github) را ندیده باشید. کم و بیش تمام توسعه‌دهندگان اندروید از این سرویس برای انتشار منابع پروژه‌های خویش استفاده می‌کنند؛ ولی بسیاری از کاربران در مواجهه با گیت‌هاب، بخش‌ها و واژگان آن سردرگم می‌شوند. در این مقاله به چیستی گیت، گیت‌هاب و نحوه‌ی کار با آن‌ها می‌پردازیم.

اسم گیت‌هاب از دو تقسیم گیت و هاب ساختن شده است. در پایین هرکدام را به‌صورت جداگانه رسیدگی می‌کنیم.

گیت در گیت‌هاب

برای درک گیت‌هاب، آغاز باید با گیت آشنا شویم. گیت یک سیستم مهار نسخه‌ی متن‌ باز است که بدست خالق لینوکس، لینوس تروالدز، ساخته شد. گیت مشابه دیگر سیستم‌های کنترل نسخه از قبیل ساب‌ورژن، CVS و مرکوریال است؛ اما اساسا سیستم کنترل نسخه چیست؟ وقتی توسعه‌دهندگان چیز جدیدی مثل یک اپلیکیشن خلق می‌کنند، مدام تغییراتی در کدهای آن می‌دهند لغایت نخستین نسخه‌ی رسمی و غیر بتا آماده‌ی انتشار شود. این روند در به‌روزرسانی برای نسخه‌های بعدی نیز پیوسته دارد.

سیستم‌های کنترل نسخه دگرگونی ها و بازنگری‌های توسعه‌دهندگان را در یک انبار- انباشتگاه مرکزی اندوخته می‌کنند. با این شغل مشارکت بین توسعه‌دهندگان راحت می‌شود؛ به این شکل که هر توسعه‌دهنده می‌تواند نسخه‌ی جدید را دانلود کند، دگرگونی ها را در آن اعمال و سپس آپلود کند. کلیه‌ی توسعه‌دهندگان قادر به مشاهده‌ی تغییرات جدید، دانلود آن‌ها و مشارکت در پروژه خواهند بود.

همچنین، کسانی که نقشی در پروژه ندارند، می‌توانند فایل‌های آن را دانلود و کاربرد کنند. کاربران حرفه‌ای لینوکس احتمالا با این روند آشنایی کامل دارند؛ چرا که استفاده از گیت، ساب‌ورژن و سرویس‌های همانند از ملزومات کامپایل کردن یک برنامه از سورس‌کد آن است.

هاب در گیت‌هاب، سیستم مهار نسخه‌ای است که توسط اکثر توسعه‌دهندگان ترجیح دیتا می‌شود؛ زیرا نسبت به سایر سیستم‌ها برتری‌هایی دارد. مثلا در ذخیره‌ی تغییرات فایل‌ها بهتر عمل می‌کند. در بخش‌های بعدی این مقاله به نحوه‌ی شغل با گیت خواهیم پرداخت.

در دنیای رایانه، هاب به تجهیزات سخت‌افزاری گفته می‌شود که متعلق به اشتراک‌گذاری شبکه با گجت‌های گوناگون استفاده می‌شود و برآیند اینکه هاب به نوعی شبکه را گسترش می‌دهد. هاب در گیت‌هاب نیز چنین مفهومی دارد. توسعه‌دهندگان پروژه‌های خویش را در گیت‌هاب اندوخته می‌کنند و از این روش به شبکه‌ی عظیم توسعه‌دهندگان گیتی وصل می‌شوند. در گیت‌هاب این امکان وجود دارد که پروژه‌ای را از مخزن توسعه‌دهنده به مخزن خویش کپی و در آن تغییرات اعمال کنید و سپس درخواست اعمال دگرگونی ها را به صاحب پروژه بفرستید تا در پروژه‌ی اصلی اعمال کند. امکان پرسش و پذیرش نیز در این شبکه‌ی گیت فراهم است.

حالا که با مفاهیم گیت و گیت‌هاب آشنا شدیم به نحوه‌ی پیشه با این سرویس‌ها می‌پردازیم.

آموزش شغل با گیت

نیازهای بنیادی
قبل از هرچیز لازم است مواردی را نصب کنید. برای این‌کار نسخه‌ی متناسب با سیستم‌عامل خویش را از اینجا دانلود و نصب کنید. اگر از لینوکس استفاده می‌کنید، از طریق پکیج منیجر نیز می‌توانید اقدام کنید.

در مرحله‌ی بعد، از آن‌جایی که در روند آموزش، یک مخزن دربرگیرنده یک کد و یک README خواهیم ساخت، یک دایرکتوری برای آن در نظر بگیرید.

پس از آن، به عملیات معمولی همانند init، کلون، کامیت و diff می‌پردازیم. البته، عملیات پیشرفته‌تری نیز هستی دارد که در مراحل اولیه نیازی به آن‌ها نخواهید داشت.

راه‌اندازی یک مخزن (Repository)
قبل از آغاز شغل با گیت، باید یک انبار- انباشتگاه پروژه راه‌اندازی کنید لغایت به کمک گیت آن را مدیریت کنید. پایانه را مفتوح کنید و در دایرکتوری پروژه‌ی خود پروانه . git init را وارد کنید.

با این شغل یک دایرکتوری مخفی با اسم git. در دایرکتوری پروژه‌ی شما ساخته خواهد شد. این دایرکتوری همان مسیری است که گیت دیتابیس و تنظیمات خود را در آن ذخیره می‌کند الی دگرگونی ها پروژه‌ی شما را پیگیری کند.

کلون یا کپی کردن یک مخزن
راه دیگری برای دسترسی به اندوختگاه هستی دارد که به کلونینگ نامی است. درست همانند بررسی مخزن در دیگر سیستم‌ها، اجرای کد git clone <repository URL> یک کپی کامل از اندوختگاه باره نظر به سیستم شما منتقل خواهد کرد. سپس، می‌توانید دگرگونی ها مد نظر را در آن اعمال کنید. روند اعمال تغییرات ساخت تغییرات، اعمال زودگذر آن‌ها بدون وارد کردن در اندوختگاه اصلی (staging)، اعمال تغییر در انبار- انباشتگاه یا کامیت (commit) را شامل می‌شود.

افزودن فایل جدید
در این مرحله می‌توان از زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف مشابه پایتون، روبی، Go یا هر زبان دیگری استفاده کرد. ما در این آموزش از زبان php که معمول‌تر است کاربرد می‌کنیم. فایلی به اسم index.php را در دایرکتوری خویش برپایی و کد زیر را در آن وارد کنید.

;?php print "Hello World";
بعد از ذخیره‌ی فایل، اجازه git status را از ترمینال اجرا کنید. این اجازه وضعیت حاضر انبار- انباشتگاه پیشه شما را نشان می‌دهد. نتیجه‌ی به نمایش درآمده باید مشابه تصویر ذیل باشد که در آن index.php به‌عنوان یک فایل untracked یا بررسی‌نشده لیست شده است.

حالا شیوه پیشه با چند فایل بدون اعمال تغییرات در انبار- انباشتگاه را بررسی می‌کنیم. برای این‌کار یک فایل دوم به نام README.md بسازید. در این فایل جزئیاتی مانند اسم پروژه، اسم و نشانی ایمیل خود را وارد کنید. فرمان git status را مجددا اجرا کنید. خواهید دید که این‌بار دو فایل به‌عنوان بررسی‌نشده لیست شده‌اند.

حالا می‌خواهیم index.php را به‌اصطلاح استیج (stage) کنیم. فایلی که استیج می‌شود؛ یعنی دگرگونی ها آن سپریدن گرفته اما هنوز در انبار- انباشتگاه اصلی اعمال نشده است. برای این‌کار دستور git add index.php را وارد کنید. حالا، پروانه چگونگی گیت (git status) را مجددا اجرا کنید. خواهید دیدن که index.php به‌عنوان فایلی جدید در بخش تغییرات در انتظار اعمال (changes to be commited) فهرست شده است و README.md در همان بخش Untracked files قرار دارد.

تنظیمات
در این مرحله همه‌چیز آماده‌ی اعمال تغییرات یا commit است؛ ولی قبل از این‌کار باید با تنظیمات ویرایشگر که گیت اثناء نگارش پیام‌های کامیت مورد کاربرد قرار می‌دهد آشنا شوید.

اگر از لینوکس کاربرد می‌کنید گیت به‌طور پیش‌فرض، از برنامه‌‌هایی مثل pico، vi، vim یا emacs بهره‌گیری خواهد کرد. اگر با این برنامه‌ها آشنایی ندارید، ممکن است بخواهید آن‌ها را با نرم‌افزاری مشابه Notepad، TextEdit یا Gedit عوض کنید. برای این‌کار فرمان ذیل را از پایانه اجرا کنید:

git config --global core.editor <your app's name
در قسمت فرجام کد به جای your app's name اسم نرم‌افزار باره عقیده خویش را وارد کنید.

تنظیمات دیگری همانند تغییر اسم و ایمیل و چگونگی نمایش پیام کامیت نیز قابل اتمام است. ما در این تعلیم از vim به‌عنوان ادیتور استفاده می‌کنیم؛ اما شما می‌توانید برگزیدن متفاوت خود را داشته باشید.

اعمال نخستین تغییر
کامیت در گیت همانندگی بسیار زیادی با کامیت در سایر سیستم‌های مهار نسخه مانند ساب‌ورژن دارد. روند پیشه به این شکل است که پیشه را پیش درآمد می‌کنید و پیامی جهت توضیح اینکه انگیزه تغییر اتمام گرفته چیست وارد می‌کنید و فایل تغییر می‌یابد. پس پروانه git commit را اجرا کنید. با این کار ویرایشگر به‌صورت اتوماتیک مفتوح می‌شود و الگوی ذیل را نمایش می‌دهد.

# Please enter the commit message for your changes. Lines starting
# with '#' will be ignored, and an empty message aborts the commit.
# On branch master
#
# Initial commit
#
# Changes to be committed:
#       new file:   index.php
#
# Untracked files:
#       README.md
#

با رسیدگی مداوم چگونگی تغییرات اعمال‌شده توسط فرمان git status از شرایط انبار- انباشتگاه خویش آگاهی پیدا خواهید کرد. با این‌کار همواره خواهید دانست چه تغییری را اعمال کرده و چه تغییری را هنوز اعمال نکرده‌اید. یک پیام کامیت خوب باید دربرگیرنده دو دسته باشد؛ نخست این‌که اختصار و در کران ۷۲ کاراکتر باشد و به‌طور چکیده تغییر اعمال‌شده را اعلام کند. دیگر این‌که حائز توضیحی بلندتر باشد که به‌طور مجزا در سطری سایر جزئیات تغییر اعمال‌شده را روشنگری دهد. البته مورد دوم اختیاری است و الزامی برای نگارش آن هستی ندارد.

ما در این مرحله نیاز به نگارش توضیح پیچیده‌ای نداریم؛ چرا که فقط یک فایل را به انبار- انباشتگاه اضافه کرده‌ایم؛ ولی چنان‌چه تغییری که اعمال می‌کنید دارای الگوریتم‌های پیچیده‌ای باشد، لازم است توضیحاتی در این بخش برای مطالعه‌ی دیگر توسعه‌دهندگان بنویسید و آن‌ها را از چرایی اعمال این تغییر مستحضر سازید. بنابراین، پیام ساده‌ی ذیل را در ویرایشگر وارد و اندوخته کنید و بیرون شوید.

“Adding the core script file to the repository”
حالا که تغییرات اعمال شدند. وضعیت گیت را مجددا بررسی کنید. خواهید رویت که REDME.md کماکان در تقدیر untracked قرار دارد.

نکات مهم درباره‌ی استیجینگ یا ایندکس

• اگر مبتدی هستید، یکتا از گیج‌کننده‌ترین قسمت‌ها برای شما محیط استیجینگ و رابطه‌ی آن با کامیت خواهد بود.
• کامیت به راستی ثبت سوابق تغییرات فایل‌ها نسبت به آخرین تغییر اعمال‌شده است. یعنی شما تغییری در اندوختگاه خود اعمال می‌کنید و به کیت می‌گویید آن فایل‌ها را در یک کامیت ثبت سابقه کند.
• کامیت‌ها ماهیت پروژه‌ی شما را در مراحل گوناگون حفظ می‌کنند تا هر موعد که بیچارگی شد بتوانید به مرحله‌ی پیش برگردید.
• اما چطور به گیت می‌گویید کدام فایل‌ها را در کامیت پیمان دهد؟ اینجا است که استیجینگ یا ایندکس ایفای نقش می‌کند. برای اضافه کردن یک فایل در کامیت، آغاز باید آن را به محیط استیجینگ اضافه کنید. برای انجام این پیشه می‌توانید از پروانه <git add <filename کاربرد کنید. بعد از اینکه که فایل‌های مورد نظر خود را با این دستور به محیط استیجینگ اضافه کردید، می‌توانید با دستور git commit آن‌ها را به‌عنوان کامیت در انبار- انباشتگاه اعمال کنید.

برنچینگ یا شاخه‌بندی
تا این‌جا با نحوه‌ی شروع کار و اعمال تغییرات و رسیدگی آن‌ها آشنا شدیم. حالا با مفهوم پیشرفته‌تری به نام شاخه‌بندی آشنا می‌شویم. وقتی به‌طور تیمی روی یک نرم‌افزار کار می‌کنیم. آزمون و خطاهای هر برنامه‌نویس روی شاخه‌ی اصلی کدهای یک برنامه شدنی است دردسرساز شود. گیت این اجازه را به شما می‌دهد که شاخه‌ی اختصاصی خود را داشته باشید. در این حالت، وقتی روی ساخت یک ویژگی پیشه می‌کنید، آزمایش‌های شما صدمه‌ای به شاخه‌ی اصلی نمی‌زند و می‌توانید وقتی به نتیجه رسیدید، مجموعه‌ی تغییرات اعمال‌شده را با شاخه‌ی اصلی تلفیق یا merge کنید.

تا این‌ تقسیم از تعلیم در حال کار روی شاخه‌ی اصلی یا مستر برنچ بوده‌ایم. شاخه‌ی اصلی در واقع همان شاخه‌ای است که به‌صورت پیش‌فرض راه‌اندازی گیت با آن آغاز می‌شود. الان هدف داریم یک شاخه به اسم development (به معنی توسعه) راه‌اندازی کنیم. از ترمینال فرمان git checkout -b develop را اجرا کنید لغایت شاخه‌ای به اسم develop ساخته شود. اجرای این اجازه علاوه بر ساخت شاخه‌ی یادشده بررسی آن را نیز اعمال می‌کند. این شاخه در آغاز یک کپی از شاخه‌ی اصلی است. یعنی اگر اجازه git status را اجرا کنید همان دو تغییر اعمال‌شده در README.md را نگریستن خواهید کرد. اکنون فرض کنید می‌خواهیم همین دو کامیت را در شاخه‌ی اصلی تلفیق کنیم.

برای سپریدن این‌کار پیش درآمد باید مشخص کنید که قصد تلفیق دگرگونی ها موجود در کدام شاخه را دارید.

پس، دستور git checkout master را اجرا کنید. اکنون که باید تغییرات را از شاخه‌ای که در حال کار روی آن بوده‌اید در این شاخه تلفیق کنید. برای این‌کار پروانه git merge develop را اجرا کنید.

برای آموزش بشتر و یا آموزش بیشتر نرم افزار ها به سایت سلام تک مراجعه کنید.

ویرایشگر متنی VS Code با ارائه‌ی امکانات جدید، نرمش کدنویسی را بالا برده و تجربه‌ی کاربری را ارتقاء داده است.

بدون شک می‌توان گفت ویرایشگر متن باز ویژال استودیو یا VS Codeا(Visual Studio Code) بهترین ویرایشگر متنی برای برنامه‌نویسی محسوب می‌شود. این برنامه یکتا از رقبای برنامه‌ی Subilime Text و یک اپلیکیشن جاوااسکریپت بر پایه Electron است (مثل Atom، یکی از ویرایشگرهای متنی پرطرفدار). این اپلیکیشن از سرعت فوقانی برخوردار است و مشابه اغلب اپلیکیشنهای جاوااسکریپت از مشکلات عملکردی رنج نمی‌برد.

افزایش کارایی در VS Code

VS Code در گیت‌هاب به شکل متن‌ مفتوح در دسترس است؛ شاید ده سنه پیش اگر به کسی می‌گفتید مایکروسافت نرم‌افزار متن‌ مفتوح عرضه کرده است، به شما می‌خندید. در پیوستگی چند نکته‌ی مربوط به Visual Studio Code برای بهبود تاثیر برنامه‌نویسی ارائه شده است.

۱. چیرگی بر Command Palette در Vs Code

VS Code هم مانند Sublime Text و نسخه‌ی پیشین آن TextMate، بخشی به اسم Command Palette دارد. به‌جای به کارگیری ماوس برای رفتن به منوهای مختلف، در این تقسیم می‌توان دستورات باره عقیده را به‌صورت سر راست تایپ کرد.

با کلید میانبر Ctrl+Shift+P می‌توانید Command palette را اجرا کنید. با تایپ پروانه مورد عقیده (برای نمونه Close) تمام گزینه‌ها در سررسید راستین به‌روزرسانی می‌شوند. برخی دستورها طبقه‌بندی شده‌اند (برای نمونه File ،Git ،Terminal و ...) این طبقه‌بندی به افزایش سرعت اجرای دستورات کمک می‌کند.

۲. ساخت پوشه‌ی Working Project

با کلیک روی Explorer در نوار کنترلی ساحل صفحه، یک پنل فرعی مفتوح می‌شود. این پنل فرعی به دو بخش بخش شده است: Open Editors (فایل‌ها و مستنداتی که در حال حاضر مفتوح هستند) و No Folder Opened.

با کلیک روی Open Folder (به منوی File > Open Folder در نوار منو بروید)، یک پوشه را به مد نظر در سیستم خویش برگزیدن کنید. پوشه‌ی انتخابی در VS Code با عنوان پروژه‌ی در حال اجرا (Current working project) بارگذاری می‌شوند و امکان دسترسی به‌کل فایل‌ها و زیرپوشه‌ها را فراهم می‌کند و دیگر لازم نیست مرتب به File Explorer مراجعه کنید.

۳. نمایش چند فایل گوناگون به‌صورت یکجا

مدرن‌ترین ویرایشگرهای متنی می‌توانند از گونه ها فایل‌ها حمایت کنند و امکان انتخاب فایل‌ها از راه واسطه‌ی بر پایه تب را فراهم می‌کنند. ویرایشگرهای متنی پیشرفته‌ مثل VS Code، از ویرایش متنی side by side هم حمایت می‌کنند (اگرچه صرفا به‌صورت افقی است).

این نرم‌افزار از یک خاصیت به نام پنل‌های متغیر (Dynamic panels) برخوردار است؛ برای نمونه اگر پنل احد از اسناد مفتوح باریک باشند، فعال‌سازی دستک (با بردن اشاره‌گر ماوس روی آن) مایه افزایش خودکار پهنا صفحه‌ می‌شود. اگر هنوز هم از روشنی  نزدیک  به 720p کاربرد می‌کنید، حتما از این ویژگی استقبال خواهید کرد.

۴. ویرایش چند خط به‌صورت یکجا

اگر نیاز به درج یا حذف چند نمونه‌ی یکسان متنی از سند داشته باشید، تنها لازم است چند اشاره‌گر بسازید. می‌توانید این کار را با نگه‌داشتن کلید Alt و کلیک روی هر قسمتی از متن انجام دهید. با هر کلیک می‌توان یک اشاره‌گر ساخت.

این خاصیت برای کدهایی مثل HTML سودمند است؛ برای نمونه می‌توان چند نمونه از یک کلاس را اضافه کرد یا فرمت چند هایپرلینک را تغییر داد.

۵. استفاده از تعریف (Definition)

گاهی در حال برنامه‌نویسی یا اسکریپت‌نویسی ممکن است با یک متغیر یا متد مجهول الهویه روبه‌رو شوید. در این شرایط می‌توانید با چند دقیقه جست‌وجو فایل پسندیده را پیدا کنید یا متد/متغیر) باره نظر  را با اشاره‌گر انتخاب کنید و با فشردن کلید F12، تعریف آن را ببینید.

یا می‌توانید از کلید میان‌بر Alt + F12 برای تعقیب تعریف استفاده کنید، به این صورت تعریف صحیح در دست نویس که اشاره‌گر پیمان دارد نمایش دیتا می‌شود و سایر نیازی به نمایش فایل منبع نیست.

علاوه بر این می‌توانید یک متد یا متغیر تعریف‌شده را گزینش کنید و از کلید میانبر Shift + F12 برای یافتن تمام مراجع مربوط به آن کاربرد کنید. این مرجع هم در محل اشاره‌گر نمایش داده می‌شود. البته برای شغل با این امکانات نخست از مفتوح بودن پوشه‌ی Current working project (پروژه‌ی در حال اجرا) مطمئن شوید.

۶. تغییر نام تمام رویدادها

بازنویسی یکی از ابعاد بایسته نوشتن و نگه‌داری از یک کد تمیز است؛ اما درصورتی‌که بخواهید یک ماژول کبیر یا یک دسته‌ی کبیر کد را بازنویسی کنید، شغل معضل است. پس به‌جای جستجوی صدها فایل برای تغییر اسم یک متد یا متغیر، بگذارید VS Code این شغل را برایتان انجام دهید.

اگر یک متغیر یا متد را انتخاب کنید و سپس کلید F2 را اختناق دهید، می‌توانید اسم آن را ویرایش کنید و به این ترتیب تمام نمونه‌های موجود از اسم متغیر در کل پروژه تغییر می‌کنند.

اگر می‌خواهید تغییر تنها در فایل جاری اجرا شود از کلید میانبر Crtl + F2 استفاده کنید؛ به این ترتیب VS Code تمام نمونه‌های فایل جاری را از راه اشاره‌گر نمایش می‌دهد.

۷. جست‌وجو در فایل‌های انبوه

اگر با فایلی غیر از کد منبع کار می‌کنید، امکانات Symbol-finding (مطابق نکته‌ی ۵) قابل استفاده نیستند؛ فلذا در چهره بیچارگی به یک جمله یا کلمه‌ای که نمی‌دانید در کدام فایل پیمان دارند، چه می‌کنید؟ در این شرایط می‌توانید از تابع Find کاربرد کنید.

با Ctrl + F ‌می‌توانید جستجو را به فایل جاری محدود کنید؛ درحالی‌که Ctrl + Shift +F ‌امکان جست‌وجو در تمام فایل‌های موجود در پروژه‌ی کنونی از جمله زیرپوشه‌ها را هم فراهم می‌کند.

اپلیکیشن Your Phone ویندوز 10 ابزاری برای برپایی وابستگی بی‌سیم بین کامپیوتر ویندوز و گوشی‌های اندرویدی به‌منظور نمایش تصاویر گوشی روی رایانه و انتقال آن‌ها و نیز احضار پیامک‌ها در رایانه است.

به‌تازگی، مایکروسافت اپلیکیشنی به‌نام Your Phone عرضه کرده که به‌وسیله‌ی آن می‌توان بین ویندوز 10 و گوشی‌‌های اندرویدی بستگی بی‌سیم برپا کرد و از آن برای سپریدن فعالیت‌هایی مانند نمایش عکس ها گوشی و ارسال پیام‌های متنی به کامپیوتر و اخذ این پیام‌ها متعلق به بهره‌گیری کرد. زمانی کاربران ویندوز‌فون می‌توانستند با به کارگیری ویژگی کانتینیوم (Continuum) از گوشی خود مانند کامپیوتر استفاده کنند. این بخش از کاربران با بهره‌بردن از این ویژگی، می‌توانستند پس از پیوستگی گوشی خویش به نمایشگر خارجی، دو اپلیکیشن را هم‌زمان اجرا کنند و از احد از آن‌ها در نمایشگر خارجی و از دیگری در نمایشگر گوشی خود استفاده کنند.

اپلیکیشن ویندوز Your Phone می‌تواند امکان به کارگیری دیگر اپلیکیشن‌های مایکروسافت روی گوشی ازطریق سایدبار (نوار افقی) زیر گوشی را فراهم کند. این سایدبار کاربران را برای دانلود اپلیکیشن‌های مختلف مایکروسافت دلگرمی می‌کند. سایدبار بخش‌هایی ازاین‌دست را دربرگیرنده می‌شود: اپلیکیشن صفحه‌کلید هوشمند سوئیفت‌کی (Swiftkey) و مایکروسافت نیوز (Microsoft News) برای اطلاع از اخبار و رویدادهای تازه‌ی جهان و دیگر اپلیکیشن‌های قدیمی‌تر مثل مایکروسافت هایپرلپس موبایل (Microsoft Hyperlapse Mobile) به‌منظور ساخت ویدئوهای تایم‌لپس باکیفیت و اپلیکیشن وردامنت (Wordament) یگانه از اپلیکیشن‌های سرگرم‌گننده‌ی بازی با کلمات.

آموزش به کارگیری اپلیکیشن Your Phone

برای به کارگیری Your Phone باید از به‌روزرسانی اکتبر ۲۰۱۸ ویندوز 10 استفاده کنید که این اپلیکیشن را نیز در خود جای داده است. گفتنی است Your Phone هم روی رایانه و هم روی گوشی نصب می‌شود. البته درحال‌حاضر، فقط نسخه‌ی اندروید این اپلیکیشن عرضه شده که Your Phone Companion نام دارد و می‌توانید آن را از فروشگاه گوگل‌پلی گرفتن کنید. برای برقراری وابستگی بین کامپیوتر و موبایل، هر دو دستگاه باید به یک شبکه‌ی وای‌فای و ازطریق بلوتوث نیز به یکدیگر وصل شوند.

اپلیکیشن در ویندوز باید تند اجرا شود. زمانی‌که نسخه‌ی آزمایشی اپلیکیشن موجود در به‌روزرسانی اکتبر ۲۰۱۸ نصب می‌شود، میان‌بر آن نمایش دیتا می‌شود و به‌نظر می‌رسد در نسخه‌ی نهایی نیز این‌چنین خواهد بود.

نسخه‌ی اندروید اپلیکیشن را هم می‌توان از فروشگاه گوگل‌پلی دریافت کرد و هم می‌توان با واردکردن شماره‌ی به اتفاق در نسخه‌ی دسکتاپ و دریافت پیامک حاوی لینک دانلود اپلیکیشن از مایکروسافت، آن را اخذ و نصب کرد.

متأسفانه ظاهرا نسخه iOS اپلیکیشن عرضه نمی‌شود؛ زیرا طبق گفته‌ی سازندگان اپلیکیشن، در  این سیستم‌عامل تنها ارسال آدرس‌ صفحات وب (URLها) امکان‌پذیر است. البته، مایکروسافت اپلیکیشنی به‌نام Photos Companion App برای iOS عرضه کرده که امکان ارسال تصویر از دستگاه‌های دارای این سیستم‌عامل را به ویندوز شدنی می‌سازد.

توجه کنید نسخه‌ی موجود اپلیکیشن Your Phone Companion موجود در گوگل‌پلی با نسخه‌ی موجود در به‌روزرسانی اکتبر ۲۰۱۸ ویندوز 10 متفاوت است. قابل ذکر است این اپلیکیشن عملکرد چندان مطلوبی هم ندارد.

درحقیقت، می‌توان گفت Your Phone پیشه خاصی انجام نمی‌دهد و تنها پل ارتباطی بین کامپیوتر و گوشی است و نصب بعضی از اپلیکیشن‌های سایر مایکروسافت را نیز به کاربر رهنمود می‌دهد. اگر اپلیکیشن نصب‌شده روی کامپیوتر و گوشی با یکدیگر وابستگی برپا نمی‌کنند، مطمئن شوید هر دو دستگاه به یک شبکه‌ی وای‌فای و ازطریق بلوتوث به یکدیگر متصل شده‌اند.

وقتی اپلیکیشن کامپیوتر و گوشی به‌درستی با یکدیگر همگام‌سازی (Sync) نمی‌شوند، دشوار از بلوتوث است. البته، گاهی اوقات خودِ اپلیکیشن هم صحیح عمل نمی‌کند.

استفاده از اپلیکیشن در گوشی

اپلیکیشن Your Phone در ویندوز دو پیشه زیاد ساده انجام می‌دهد: ۱. برای نگه‌داری از پیام‌های متنی و تصاویر بخشی به‌نام Messages برپایی می‌کند. درضمن، امکان نوشتن پیام‌ها یا پاسخ به آن‌ها با استفاده از صفحه‌کلید کامپیوتر نیز امکان‌پذیر است؛ ۲. بلافاصله بعد از دریافت تصاویر با دوربین، به‌منظور ویرایش یا استفاده از آن‌ها دسترسی سریع برای کاربر فراهم می‌کند.

استفاده از Your Phone برای ارسال پیام‌ها زیاد ساده است. برای ارسال پیام فقط باید مخاطب مدنظر را برگزیدن کنید. درضمن، می‌توانید به پیام مخاطبان خود نیز ‌به‌راحتی پاسخ دهید. البته، مشکل کوچکی درباره‌ی این موضوع وجود دارد: با وجود اینکه اپلیکیشن می‌تواند مخاطبان گوشی را به رایانه انتقال دهد، نمی‌تواند بفهمد چگونه گوگل گوشی تلفن‌همراه با قابلیت ارسال اس‌ام‌اس را از گوشی تغییر ناپذیر تشخیص می‌دهد. به‌عبارت‌ِدیگر، وقتی می‌خواهید پیام متنی ارسال کنید باید کاملا مطمئن شوید که شماره‌ی مدنظرتان درست است.

متأسفانه Your Phone تنها می‌تواند متن را ارسال کند و امکان ارسال تصویر یا فایل گیف با آن هستی ندارد. در‌صورتی‌که اپلیکیشن پیامی را گرفتن کند که قسمتی از آن را نتواند تشخیص دهد و رمزگشایی کند، پروتکل Rich Communication Services یا RCS که با نام joyn نیز شناخته می‌شود و درحقیقت، پلتفرم ارتباطی جامعی است، در Your Phone حمایت نمی‌شود. چه بسا به‌همین‌دلیل نیز بخش Messages علاوه‌بر نسخه‌ی آزمایشی در نسخه‌ی اصلی نیز وجود خواهد داشت. این پلتفرم درواقع تعویض برای سرویس اس‌ام‌اس است که اپراتورهای تلفن‌همراه متعلق به بهره‌گیری می‌کنند و ارائه‌ی خدماتی همچون انتقال مخاطبان و به کارگیری عکس و فیلم در پیام، ازطریق آن امکان‌پذیر می‌شود.

بخش عکس ها در اپلیکیشن ساده است و پیچیدگی زیادی ندارد. البته باگ‌ها و مشکلاتی نیز در این دسته دیده می‌شود. یکی از این مشکلات این است که حتی وقتی کامپیوتر و گوشی ازطریق بلوتوث و شبکه‌‌ی وای‌فای به یکدیگر متصل هستند و گوشی قفل نیست، دو دستگاه در همگام‌سازی مبتلا مشکل می‌شوند. البته، مایکروسافت اعلام نکرده برای استفاده از تقسیم تصاویر، هر سه مورد ذکرشده باید رعایت شود. درضمن، شدنی است اگر شغل اشتباهی انجام دهید، Your Phone انگار کند رایانه و گوشی به یکدیگر متصل نیستند.

در بخش تصاویر Your Phone، لغایت ۲۵ تصویر و اسکرین‌شات ثبت‌شده‌ی گوشی به‌صورت کوچک‌شده و مربعی درکنار یکدیگر پیمان می‌گیرند. با راست کلیک روی تصاویر می‌توانید آن‌ها را در رایانه ذخیره کنید و با اندازه‌ی راستین ببینید. با دوبار کلیک روی عکس ها هم اپلیکیشن تصویر (Photo App) ویندوز بازمی‌شود و می‌توانید ازطریق آن، تصاویر را به‌اشتراک بگذارید، آن‌ها را وایرایش کنید، با آن‌ها آلبوم عکس بسازید و چندین کار دیگر نیز اتمام دهید.

به‌دلیل اینکه عکس ها موجود Your Phone در حافظه‌ی گوشی ذخیره نشده‌اند و نه هارد سیستم، چنانچه عکس را ویرایش کردید، باید آن را در سیستم خود یا حافظه‌ی دیگری ذخیره کنید. درضمن، به‌دلیل اینکه عکس ها روی هارد اندوخته نشده‌اند، عکس ها را عمدی یا سهوی نمی‌توانید پاک کنید و این گزینه غیرفعال شده است. در‌صورتی‌که می‌‌‌خواهید تصویر را حذف کنید، می‌توانید از اپلیکیشن ویندوز برای حذف آن کاربرد کنید. درضمن، نمی‌توانید تصویری را در Your Phone به‌عنوان تصویر دلخواه نشانه‌دار کنید.

متأسفانه محدودیت‌های Your Phone باعث می‌شود به‌طور ناخواسته از چندین اپلیکیشن تصویر متفاوت بهره‌گیری کنید که در بعضی از آن‌ها، فقط فایل‌های تنها قابل مطالعه (Read Only) نمایش داده می‌شوند که هیچ کاری نمی‌توان روی آن‌ها انجام داد. البته، فایل‌های ویرایش‌شدنی نیز در میانی این فایل‌ها دیده می‌شود.

آینده‌ی اپلیکیشن Your Phone

اپلیکیشن مجانی Dell Mobile Connect App جایگزین مناسبی برای Your Phone محسوب می‌‌شود. این اپلیکیشن زمانی فقط برای کامپیوترهای کمپانی دِل کاربردی بود؛ ولی در‌حال‌حاضر، به کارگیری آن در تمام کامپیوترهای ویندوزی و گوشی‌های اندرویدی شدنی است. بر اساس اطلاعات ارائه‌شده، Dell Mobile Connect app نیز می‌تواند مانند Your Phone برای برقراری تماس و ارسال اس‌ام‌اس ازطریق کامپیوتر کاربرد شود؛ اما مثل اپلیکیشن ارائه‌شده‌ی مایکرو‌سافت، امکان مشاهده‌ی عکس ها گوشی در آن هستی ندارد.

بزرگ‌ترین مزیت Dell Mobile Connect App، امکان کنترل ازراه‌دور گوشی ازطریق آن است؛ بنابراین، به‌وسیله‌ی این اپلیکیشن می‌توان با اپلیکیشن‌های گوشی خویش تعامل استوار کرد. این اپلیکیشن می‌تواند صفحه‌نمایش گوشی را روی نمایشگر رایانه میرور کند (نمایش عینی صفحه‌نمایش گوشی روی نمایشگر کامپیوتر) و هرآنچه روی صفحه‌نمایش گوشی می‌گذرد، با کمی تأخیر روی صفحه‌نمایش کامپیوتر نمایش دیتا می‌شود.

برای رفع مشکلات گوشی و کامپیوتر کلیک کنید.

امروزه دیگر کسی نیست که کمینه اسم یگانه از شبکه های اجتماعی مشابه اینستاگرام ، توییتر ، فیسبوک و تلگرام را نشنیده باشد. در تمامی شبکه های اجتماعی امثال اینستاگرام به کارگیری هشتگ زیاد پرکاربرد شده است. در توییتر نیز میتوان از هشتگ کاربرد کرد که به دو نوع کلی میتوان دسته کرد :

۱-هشتگ در متن

برای آنکه در توییتر از هشتگ کاربرد نماییم میتوان در بین جملات از علامت ویژه هشتگ یعنی # بهره‌گیری کرد. به شکل زیر:

مطالبی که #دیتادیزاین در #توییتر منتشر می کند در ارتباط با #جوملا است.

باید بگویم این گونه هشتگ گذاری میتواند باعث شود که ما از واژه ها اکثریت در توییت خویش کاربرد نماییم ولی این نوع توییت جالب به عقیده نمی آید چرا که در هنگام احضار کمی بینظمی و حواس پرتی برای مخاطب به هستی می آورد

۲- هشتگ خارج از متن در توییتر

هدف از هشتگ بیرون از متن به شکل زیر است:

مطالبی که دیتادیزاین در توییتر منتشر می کند در ارتباط با جوملا است.

#دیتادیزاین  #توییتر  #جوملا

در این نوع هشتگ گذاری علاوه بر خوانا بودن متن ، هشتگ ها جدا هستند که این مایه جذابیت توییت نیز می شوند.

برای اینکه بتوان هشتگ را در خارج از متن برپایی کرد باید به خط بعدی برویم. حال کسانی که از رایانه برای توییت استفاده می کنند اگر Enter را بزنند مطلب توییت میشود برای رفتن به خط بعدی باید کار ذیل را اتمام دهیم:

رفتن به خط بعدی در یک توییت توییتر

بعد از این که متن را نوشتیم یک حرف یا واژه ( هرچی شد ) تایپ می کنیم. اینک با موس این حرف یا کلمه را برگزیدن میکنیم ( رنگی شود ) البته میتوان با فشردن دکمه shift و دکمه پیکان عقب نیز حرف یا واژه را برگزیدن کرد.